Doktersassistente Monique Smink: “Wij zijn er juist om patiënten op de juiste plekken in de praktijk te krijgen”

Van 4 t/m 8 maart organiseren we bij CGM de Week van de Doktersassistent. Om de twee dagen publiceren wij een nieuw interview met een doktersassistent op onze website. Vandaag is het woord aan Monique Smink, doktersassistente bij Medisch Centrum Reeuwijk. Ze roemt de enorme diversiteit in haar werk, benoemt de mooie mix van talenten in haar team en haalt leuke herinneringen op aan haar allereerste werkdag. “Wat ik daar nog van weet? Nou, vooral dat er nog niet zoveel ruimte was als nu, haha! Mijn werkplek toen was een soort van inloopkast.”

Al vroeg in het gesprek blijkt de zorg een rode draad te vormen in de loopbaan van Monique Smink. “Ik heb in een verpleeghuis gewerkt en ben ziekenhuisverzorger geweest, maar moest daar om gezondheidsredenen mee stoppen. Toen heb ik mijzelf laten omscholen tot doktersassistente. In eerste instantie was dat een lastige keuze om te maken, maar het vak sprak mij enorm aan. Niet alleen vanwege het vele contact dat je hebt met mensen, maar ook omdat je zoveel voor hen kunt betekenen. Het is zeer afwisselend werk.”

‘Mijn eerste werkplek was een soort inloopkast’

De carrièreswitch was definitief toen ze ruim negentien jaar geleden aan de slag ging bij Medisch Centrum Reeuwijk. “Het was mijn allereerste baan als doktersassistente!”, vertelt ze nog altijd even enthousiast. “Dat ik ook nog eens aangenomen werd toen ik zwanger was, maakte het voor mij extra leuk. Wat ik nog weet van mijn eerste werkdag? Nou, vooral dat er nog niet zoveel ruimte was als nu, haha! Mijn werkplek toen was een soort van inloopkast, met een grote computer en één andere collega. Het was een heel leuke tijd, maar inmiddels is er natuurlijk veel veranderd. We zijn verhuisd naar een ander pand en het is allemaal veel groter geworden, met meer telefoonuitbreiding en meer werkplekken. Voor de assistentes hebben we op dit moment vier werkplekken en in de middag kunnen we dat aantal zelfs nog uitbreiden tot vijf. In de ochtend zit er nog een huisarts bij ons op de regieplek, in de backoffice. Heel handig, omdat hij of zij ons dan gelijk antwoord kan geven op eventuele vragen die wij op dat moment hebben.”

Hiermee schetst ze een treffend beeld van de korte lijnen tussen de zorgverleners van Medisch Centrum Reeuwijk. De vraag of Monique haar werk nog steeds even leuk vindt als in haar begintijd, bevestigt ze dan ook met grote overtuiging. “Eigenlijk is het werk nóg leuker en diverser geworden”, vult ze aan. “Toen ik begon, deden we als assistentes wel al de spreekuren, maar ons takenpakket is inmiddels flink uitgebreid. We krijgen er steeds meer taken bij, dus wat dat betreft is het werk in goed opzicht veranderd. Op donderdag heb ik een administratieve dag, dat ik bijvoorbeeld verhuizingen of protocollen doe. En op maandag, onze drukste dag van de week, ben ik écht als assistente aan het werk. Denk bijvoorbeeld aan spreekuur-, telefoon- en baliewerkzaamheden.”

‘Mooie mix van verschillende talenten’

Monique roemt daarnaast de diversiteit van haar team bij Medisch Centrum Reeuwijk, dat ze omschrijft als een mooie mix van verschillende talenten. Bij het MC werken maar liefst vijfentwintig zorgverleners, met onder meer zes huisartsen, vier praktijkondersteuners en tien assistentes. “We hebben ook een eigen reizigersadvisering en een SOH’er (ofwel Spreekuur Ondersteunend Huisarts) in de praktijk. Daarnaast gaat een collega-assistente van mij binnenkort het vrouwenspreekuur verzorgen. Als je hier iets wilt, dan krijg je ook de mogelijkheid.”  

‘Ach, moet ik weer langs de assistente...’

Na bijna twintig jaar als doktersassistente haalt Monique nog altijd veel energie uit het bedenken van oplossingen. “Er zijn mensen die verwachten dat ze de dokter bellen en vervolgens krijgen ze mij aan de lijn. Ik probeer dan zelf hun vragen te beantwoorden en het telefoontje op zo’n manier af te handelen dat de patiënt er iets aan heeft. Er zijn ook wel eens patiënten die langskomen voor een onderzoek dat niet zo prettig is. Maar als je de tijd voor ze neemt, dan is het extra mooi als ze achteraf aangeven dat ze het fijn vinden dat ze het onderzoek hebben doorlopen, en vervolgens met een prettig gevoel naar huis gaan.” Zoals in elk beroep, zijn er ook wel eens minder leuke reacties. “Soms hoor je mensen aan de lijn verzuchten: ‘Ach, moet ik weer langs de assistente...' Maar ja, wij zijn er juist om patiënten op de juiste plekken in de praktijk te krijgen. Soms is het nodig dat je bij een praktijkondersteuner langsgaat. Wij zijn dus veel meer dan de assistente die je belt.”

Vertrouwen op het onderbuikgevoel

Van al haar contactmomenten met patiënten zijn het vooral de lastige gesprekken die haar het meeste bijblijven. “In zo’n moeilijk gesprek weet je niet altijd zeker of je er wel uit gaat komen. Dan is het extra mooi als iemand je naderhand tóch bedankt voor het gesprek. Het komt daarnaast wel eens voor dat patiënten ons bellen met het idee direct terecht te kunnen bij de huisarts. Dan geven ze aan heel hoog te zitten met hun klachten en willen ze gewoon diezelfde dag nog gezien worden.” Juist dan komen bij Monique de vele jaren ervaring en kunst van het doorvragen om de hoek kijken. “Mensen zeggen je niet alles en je wil toch een helder beeld hebben van hun klachten. Maar ook ík weet het soms niet zeker. Bij twijfel stuur ik de patiënt daarom altijd even door naar de huisarts. Of gaat deze op basis van mijn onderbuikgevoel zelf thuis bij de patiënt langs. Achteraf blijkt dat dan toch vaak de juiste beslissing te zijn geweest.”